Ironman Zwitserland 1999

6e plaats in persoonlijk record Ironman Zwitserland

De zwem-fiets wissel van Anke

Tijdens vakantie in Frankrijk blijkt het herstel na het WK in Zweden en het NK in Holten zeer goed te zijn en gaan de trainingen voor de hele triathlon uitstekend. Voor zondag 1 augustus staat er een zeer zware trainingsdag gepland: een zwemtraining van een uur, en dan 4 uur fietsen op het tempo van een hele triathlon met aansluitend 20 km lopen op 4min15 per kilometer. Dit is zo zwaar dat ik denk: "dat kan ik beter in een wedstrijd doen, want anders krijg ik het waarschijnlijk niet opgebracht. Zo gezegd, zo gedaan. Op 1 augustus is de Ironman van Zwitserland in Zürich en dat is maar 2 uur rijden van ons vakantie adres in de Vogezen. Laat inschrijven blijkt nog mogelijk lees ik in de Triathlon Digest en via email meld ik me aan.

Overwinning bij de senioren

Donderdags voor de wedstrijd rijden we naar Zürich om daar op de speciale Ironman Triathlon Camping te gaan staan, die de organisatie heeft aangelegd. Lekker goedkoop, want we hoeven ons nergens te melden. Totdat een dame van de organisatie langs komt en we toch gewoon moeten betalen. Later zal blijken dat ze hier in Zwitserland voor alles geld vragen en heel goed weten hoe er verdiend moet worden. Vrijdags blijkt mijn email prima aangekomen en schrijf ik me in en betaal de 400 Zwitserse Franken, zo'n kleine 600 gulden. Ja, die Zwiters weten wel hoe je geld aan een wedstrijd kunt verdienen. Maar dan krijg je er wel een prima pastaparty, prijsuitreikings ontbijt en een goede gevulden rugzak met allerlei boodschappen bij. Anke besluit om zich in te schrijven voor de 1/8e sprinttriathlon van zaterdag, haar eerste wedstrijd in 2 jaar, na een knieblessure. Ook dit is een prijzige wedstrijd 70 Zwiterse Franken voor een sprint triathlon.

Op zaterdag doet Anke haar 1/8e triathlon en dat gaat wonderbaarlijk goed. Als derde overall en 1e bij de senioren gaat ze met een mooie rugzak met prijzen en een prachtige bos zonnebloemen naar huis. Haar eindtijd van 1.06 is twee minuten langzamer dan die van de junioren winnares uit Zwitserland. Het veld bestaat uit bijna 100 dames. Zo zijn er zaterdags ook een Olympische Afstand met zo'n 800 deelnemers, een familie triathlon en een estafette sprint. Het is een gigantische wisselzone naast die van de Ironman, waar alle deelnemers hun fiets al hebben ingeleverd.

Wedstrijd voorbereiding in de ochtend schemering in Zürich

Dan is het Tri-day op zondag. Om 4.30 uur gaat het alarm, want om 7 uur moet er al gestart worden. Een bak koffie en wat brood gaan er nog net in. Gelukkig zal ik de dag wel doorkomen met mijn dieet van Born Finale, een flesje per uur. De nacht was wat onrustig, zoals altijd voor een hele triathlon. Gelukkig weet ik dat dat de prestatie niet echt beïnvloedt. Alle spullen worden bij de fiets gelegd en Anke smeert me in met factor 30 zonnebrand creme, het belooft weer een stralend zonnige dag te worden.

De zwem-fiets wissel van Guido

Voor de start ga ik bij de andere pro's vooraan staan, dat is makkelijk voor de oriëntatie. Ik heb me nl. als pro ingeschreven, want als ik na 20 km goed lig in de wedstrijd ben ik van plan om door te gaan, net als Kamiel Maase in Rotterdam. Ik moet dan wel onder 9 uur kunnen duiken, want dat is dan mijn doel. De start is goed en ik zit bij de favorieten in de groep met Matthew Belfield, winnaar van Lanzarote en Peter Kropko. Vooruit zwemmen nog twee age-groupers die ik niet ken. Na 24.33 is de eerste ronde afgelegd en rennen we over het eiland voor een tweede ronde. Deze is wat langer omdat we nu diagonaal naar de verre linker boei zwemmen. Na 51.47 kruip ik weer op de kant als 6e.

Stijgingspercentage 12%

Een vlotte wissel brengt me als 4e op het parcours. Na korte tijd komt Belfield voorbij en moet ik me inhouden om niet mee te gaan. Dat zou zelfmoord zijn, want ik ben niet in staat zo hard te fietsen op een hele als hij. Als hij de kop van de wedstrijd bereikt zit ik op 100m achter hem. Verderop wordt ik ingehaald door Olivier Bernhard en Holger Lorenz. Ik volg hen ongeveer 1 km en besluit dat ook zij te hard gaan. Wanneer Normann Stadler voorbij komt pik ik al helemaal niet meer aan, want die rijdt me veel te hard. Belfield breidt zijn voorsprong flink uit, 5 minuten, 7 minuten, 8 minuten, 7.20, dan blijkt hij twee keer lek gereden te hebben en valt uit. Peter Kropko heeft wat pech gehad met zijn fiets en sluit wat later aan. Het is een echte krachtpatser, vind ik. Uwe Widmann, Rolf Lautenbacher en Alexander Taubert, ook tweevoudig winnaar hier rijden bij mij in een groep. Na de lekke band van Taubert valt in de derde ronde de groep uiteen. Mijn krachten worden langzaam minder en ik verlies nog 5 minuten op Kropko in de laatste 30 km. Mijn fietstijd blijkt de 6e van de dag te zijn met 5.00.49. Ik moet dan een marathon van binnen de 3.06 lopen om onder de 9 uur te duiken.

Bij het lopen begin ik met kilometers van ongeveer 4.15 en doe ik wat op het schema staat. Holger Lorenz draait slecht en stapt later uit. Ik lig dan op de 5e plaats en besluit de wedstrijd uit te lopen. Taubert nadert mij echter en op 35 kilometer neemt hij de 5e plaats over. Achter me ligt een behoorlijk gaatje en ik zie dat ik onder de 9 uur kan duiken. Met vrij weinig verval loop ik met 3.02 de 9e looptijd, zodat ik als 6e binnenkom. Dit is geheel boven verwachting! Peter Kropko loopt een 2.42 marathon en haalt Oliver Bernhard nog in, die als 2e finisht. Lautenbacher, Stadler en Taubert completeren de top 5.

Finish in 8.57.05, twee seconden later stopt de klok

Maandag ochtend wordt bekend wie de 3 pro-slots voor Hawaii zullen krijgen en helaas voor mij nemen Kropko, Bernhard en Stadler hun startbewijzen. Lautenbacher was al geplaatst via de Ironman van Lanzarote.