Op donderdagmorgen word ik wel heel erg vroeg door de wekker gewekt: vijf uur geven de wijzers aan als ik moeizaam mijn ogen open. Vandaag gaat het een lang dagje worden, beginbestemming is Giessenburg, eindbestemming Borlange in Zweden. Vlak bij Borlänge, in het plaatsje Säter wordt over drie dagen het WK triathlon lange afstand gehouden en aangezien ik een vriend heb, die er in geslaagd is zich te plaatsen voor dit evenement, was dit voor mij een goede reden om een kort tussen-door reisje te plannen. Het bleek mogelijk om voor een alleszins redelijk bedrag naar Stockholm te vliegen en vrij krijgen op het werk was ook geen probleem. Met andere woorden Sweden... here I come!!.
De reis begint vandaag in Giessenburg bij mijn ouders, omdat het, ondanks de goede NS-verbinding tussen Enschede en Schiphol niet mogelijk blijkt om 's ochtends op tijd op Schiphol te arriveren. Helaas, soms heeft het weleens nadelen om in een uithoek van Nederland te wonen. Gelukkig maakt de natuur en de omgeving een hoop goed. Er zitten natuurlijk ook voordelen aan een vertrek vanuit het ouderlijk huis; zo heeft mijn moeder er geen enkel probleem mee om s ochtends voor dag en dauw in de auto te stappen om mij naar het station in Dordrecht te brengen. Voor de gezelligheid blijft ze zelfs nog even wachten om mij gezelschap te houden tot de Intercity is gearriveerd, wat een service!
Als ik na een uurtje treinen de vertrekhal van Schiphol binnen wandel ben ik nog wel een beetje nieuwsgierig naar mijn tickets, het is dit keer weer een Internet-reisje geworden: ik heb de tickets online geboekt en nog geen bevestiging of tickets ontvangen. Gelukkig blijken de tickets keurig aanwezig op de Holland handling balie...pffff weer een zorg minder. Niets kan nu mijn reis meer in de weg staan....denk ik nog optimistisch. Kleinigheid is dat de reis van Amsterdam naar Stockholm een overstap in Parijs heeft..., tsja voor een goedkoop ticket moet je iets overhebben. Zou nog geen probleem zijn, ware het niet dat juist vandaag Parijs geteisterd wordt door hardnekkige mist met als gevolg een vertraging met onbekende duur. Ik zie mijn overstap alweer helemaal in de mist gaan...gelukkig valt het acheraf allemaal nog mee, de vlucht vanuit Parijs blijkt ook vertraging te hebben en uiteindelijk sta ik 2.5 uur later dan gepland op het vliegveld van Stockholm; nu nog 2 uurtjes met de trein en dan sta ik om acht uur bij het hotel waar Guido en de rest van het team verblijven. Een ding is zeker, het weer in Borlänge is schitterend, een felblauwe lucht en een temperatuur van 25 graden. Het is dan ook behoorlijk benauwd in de hotelkamers, niet dat ik daar deze nacht veel last van heb: na een lange reisdag slaap ik als een blok.
Tijdens het uitstekende ontbijt van de volgende morgen is er de gelegenheid om de rest van de ploeg gedag te zeggen. Nederland komt dit jaar met een uitstekende ploeg aan de start. Bij de mannen Jan van der Marel, Mischa Kleveringa, Menno Oudeman, Richard van Diesen en natuurlijk Guido. Bij de dames wordt Nederland vertegenwoordigd door Marijke Zeekant, Cora Vlot en Bianca van Dijk. De ploeg wordt gecompleteerd door bondscoach Johan Boonstra en fysiotherapeute Claudia Lai. En gelukkig zijn er ook weer de nodige partners meegekomen, zodat er tijdens de wedstrijd flink wat support langs de kant zal staan.
Over Zweden kan ik alleen maar zeer positief zijn, de stad waar we zitten is ruim opgezet en schoon, de natuur is mooi en het weer toont grote gelijkenis met de Rivièra. Die natuur is zeer dichtbij merken Guido en ik als we samen een duurloopje doen; midden in de stad langs de rivier ontdek ik een hond tussen de struiken, of nee... het is een hert, nog geen 4 meter bij ons vandaan. Ik kijk zo goed achterom, dat ik een steen op de weg over het hoofd zie en lelijk door mijn enkel ga. Oei, wel gevaarlijk al die natuur.
De wedstrijdvoorbereiding is inmiddels al goed in gang gezet, in de trainingen wordt gas terug genomen, de fietsen worden gepoetst en er wordt flink gebunkerd tijdens de maaltijden. Wat het fietsen poetsen betreft krijgt Jan van Marel van mij de pluim: hij is de eerste die ik zijn fiets zie inwrijven met Pledge-meubelspray als finishing-touch. Voorbereiding zit soms in kleine details. De laatste twee avondmaaltijden zorgen trouwens nog voor aardig wat hilariteit in het restaurant. De bedienster is zwaar onder de indruk van de hoeveelheden die worden gegeten en steekt dat niet onder stoelen en banken, toch minimaal een keer of zes spreekt ze hier haar verbazing over uit: "How can you people eat that much?!" En wie eten er nu het meest tijdens zo'n stapelmaaltijd? Ik ben er niet helemaal over uit, naar mijn oordeel doen Menno en Mischa weinig voor elkaar onder, zij eten keurig alle restjes op. Overigens doet Jan ook aardig zijn best. Guido loopt nog een beetje achter, volgens hem is zijn stofwisseling nog niet op "lange-afstands" niveau.
De avond voor de wedstrijd is de spanning toch wel een beetje merkbaar, iedereen is duidelijk wat stiller. Makkelijk te raden waar de meeste met hun gedachten zitten. Nadat de laatste logistieke activiteiten voor morgen besproken zijn, gaat iedereen vroeg naar de (wat warme) hotelkamer. Nu nog even ontspannen en dan naar bed, morgen wordt het vroeg dag, om half zeven vertrekt de hele ploeg naar de wedstrijdstart. Afwachten maar of Zweden wat moois kan brengen voor de Nederlandse atleten.
Anke Tuinman