27 september 1999 - In 2000 vindt op 18 juni het Wereld Kampioenschap Lange Afstand plaats in Nice. Mede hierdoor en door de late datum op de kalender staat er een ijzersterk deelnemersveld bij zowel de dames als de heren aan de start. Grote namen zijn Luc van Lierde, getooid met startnummer 1 en al twee maal winnaar in Nice (1996 en 1997), Christoph Mauch (4e Hawaii 1998), Lothar Leder (3e Hawaii 1998), Rainer Müller (Dui), de Hongaar Peter Kropko (winnaar Ironman Zwitserland), de Tsjech Petr Vabrousek (2e op het EK in Almere) en de locale favoriet Yves Cordier die al voor de 15e maal deelneemt aan de triathlon in zijn eigen woonplaats. Voor Nederland staan de kersverse Europees kampioen Jan van der Marel, Richard van Diesen, Floris Jan Koole en Guido Gosselink als belangrijkste troeven bij de mannen aan de start. Bij de dames is de Australische Joan King favoriet, die al haar vierde lange afstand van dit jaar afwerkt (2e Ironman Australië, 1e Ironman Roth, 2e WK Lange Afstand in Säter) en ondertussen ook op de Olympische Afstand tot de wereldtop behoort. Concurrentie komt van Jenny Rose (NZl), in 1995 nog Wereld Kampioen in Nice, Robyn Roocke (2e Almere), Mieke Suys en Kathleen Smet uit België, Jasmine Hämmerle uit Oostenrijk, Annaleah Emmerson uit Engeland en Maribel Blanco uit Spanje. Mariska Postma is voor Nederland de belangrijkste troef.	Guido Gosselink tijdens de klim van de Col de  Vence

 

Bij de start om 7.00 's ochtends is het amper licht en het belooft een bewolkte dag te worden. Bij de start met 1500 mensen krijg ik een duwtje in mijn rug en lig al in de eerste ondiepe meters water plat. Ik krijg een flink aantal mensen over me heen, maar na een 100 meter kom ik toch nog wel vrij te liggen en kan ik me langzaam in het veld naar voren werken. Het zwemmen voelt goed aan, zij het dat ik gaandeweg steeds meer last krijg van de aanhechting van de dijbeenspier die me in Almere ook al dwars zat. Bij het zwemmen levert dit geen echte problemen op en kom ik als 19e in 50.05 weer uit het water. Ik zit dan 2 minuten achter de kop van de wedstrijd.

Ik start hard, omdat ik verwacht dat ik bij het lopen toch weer last zal krijgen en ik wil in ieder geval goed fietsen. Na 10 km haal ik een groep bij met ondermeer Glen Gore uit Zuid-Afrika en Christian Billau, mijn teamgenoot bij SV Gladbeck '13. Gore, voor wie het seizoen nu pas begint, ben ik al kwijt voor ik bij hem ben, want hij krijgt een Stop-And-Go. Dat gebeurt bij nog een aantal mensen in die groep bij het begin van de klim in St. Laurent du Var, met zo'n 12 % stijgingspercentage. De groep spat uit elkaar. Twee Fransen die nog niet goed gezien heb rijden vooraan weg, de rest verdwijnt naar achteren, dus ik fiets alweer alleen nog voor ik goed en wel in de groep zit. De klim naar Col de Vence is nieuw in het parcours, hier moet zo'n 10 km geklommen worden tot 1000m hoogte, een tikje zwaarder dan het oude parcours. In de klim komen nog een Fransman en de Zwitserse favoriet Christoph Mauch voorbij, maar die rijden bergop een stuk harder en ik moet ze na 2 km laten gaan, zo'n 2 km onder de top. Ik lig dan op de 11e plaats en dat blijft zo tot ver in de wedstrijd. In Roquesteron is mijn achterstand 5 minuten, in Gilette nog steeds 5 minuten. Op het lange rechte stuk terug langs de rivier de Var met een lichte tegenwind blijk ik achteraf veel te verliezen op de kopgroep, waar Mauch ondertussen ook bij is gekomen en na 11 minuten kom ik in de wisselzone.
 
 

Een flinke groep komt net na me binnen en ik word voorbij gelopen door onder meer Leder, Vabrousek, Cunningham (Aus) en Kropko. Ik loop een aantal kilometers samen op met Floris Jan Koole, die me vertelt dat de hele groep een zwarte kaart voor stayeren heeft gekregen en dat men een strafrondje van 500m moet lopen bij het keerpunt op 15 km. Aangezien ik alleen gefietst heb en dus ook niet kon stayeren hoef ik dat rondje niet te maken en zo ga ik bij het keerpunt van plaats 17 naar plaats 13. Ondertussen sluipt Jan van der Marel ook naderbij, maar omdat hij ook een zwarte kaart heeft gezien moet hij nog een extra inspanning verrichten om me in te halen. Dat lukt hem uiteindelijk op 23 km. Met de wind mee is de terugweg zwaar, omdat ook de zon is doorgebroken en afkoeling dan ver te zoeken is. Ik word nogmaals ingehaald en eindig uiteindelijk als 15e, waar ik diep voor moest gaan, maar waar ik heel tevreden mee ben. Jan van der Marel is dan al als 11e geeindigd, 3 minuten voor me. Floris Jan Koole kan zich nog net in de top 20 handhaven op de terugweg bij het lopen en Richard van Diesen rukt van plaats 60 nog op naar plaats 36. Ondertussen heeft Christoph Mauch, na zo'n 20 km samen met Rainer Müller te hebben gelopen in 6 uur en 10 minuten zijn eerste grote internationale overwinning behaald. Luc van Lierde completeert het podium, op vier minuten van de ijzersterk fietsende en lopende Zwitser.

Jan van der Marel finisht als 11e.

Kathleen Smet komt als eerste dame samen met mij uit het water en begint ook als eerste aan het lopen. Dan komt Joan King echt goed op gang en stoomt regelrecht door naar de eerste positie bij het keerpunt, die ze handhaaft tot de finish. Mariska Postma komt lachend voorbij en dan zit het wel snor met haar.

Volgend jaar, bij het WK weet ik nu hoe het parcours in elkaar zit en waar ik de accenten nog wat op moet leggen. In ieder geval ben ik blij dat ik geen last van mijn dijbeen had tijdens het lopen, zodat ik een goede positie na het fietsen ook nog kon verdedigen. Er waren immers 20 prijzen en dan ga je natuurlijk nog door zolang als het kan!