|
| Internationale overwinning in Landau voor Guido Gosselink |
Na de Ironman van Zwitserland blijf ik met Anke nog een paar dagen in Zwitserland, in de buurt van het Bodenmeer. De trainingen gaan relaxt en op het gevoel. Het herstel van de lange inspanning van zondag (8.57.07) is goed en ik heb weinig last van zware benen tijdens de trainingen. Dat komt uitermate goed uit, want het komende weekend is de volgende wedstrijd voor de Duitse Bundesliga in het zuidduitse Landau. Twee jaar geleden boekte ik daar mijn eerste internationale overwinning door Stefan Holzner in de eindsprint te verslaan. Deze Duitser had dat jaar al gewonnen in Stein en zou in Almere de 4e plaats behalen.
Dit jaar is op vrijdag een supersprint en op zaterdag de normale wedstrijd over de Olympische Afstand. Op vrijdag doe ik niet mee, om het herstel van de Ironman wat beter te laten zijn. Het is nl. toegestaan om twee atleten uit te wisselen en op vrijdag start Klaus Schlüter voor mij in het team van SV Gladbeck 13. De supersprint bestaat uit 325 meter zwemmen in een 25m bad, waarbij om de 10s gestart wordt. Hierna wordt 8 km gefietst op een heen-en-weer stuk van 2 km vlakke weg, waarbij stayeren toegestaan is. Afsluitend wordt 2.5 km hardgelopen. Een wat oneerlijke formule, waarbij de eindtijd voor een deel afhankelijk wordt van het lot dat de volgorde van starten voor de atleten bepaalt. Een snelle groep op de fiets levert hier zo 10 tot 15 seconden winst op en de marges blijken aan de streep klein. Bij het zwemmen, waarbij als een harmonica door het bad geslingerd wordt, gebeuren nogal wat botsingen als langzamere zwemmers de snellere ophouden. Richard van Diesen knalt twee keer hard tegen een tegenligger aan en verliest daar kostbare seconden. De uiteindelijke winnaar wordt Graig Cunningham (Aus), bekend van zijn vijfde plaats in Holten die hij gedeeltelijk op blote voeten veroverde. Hem worden ook de beste kansen toegedicht voor de 'echte' wedstrijd van zaterdag. SV Gladbeck 13 met ondermeer Edwin van Dort in de gelederen behaalt een 8e plaats op vrijdag, waarbij de 83e (van de 90 starters) positie van Klaus Schlüter een groot deel van de wat mindere positie bepaalt.
Op zaterdag is het water van de Isar warm genoeg om zonder wetsuit te zwemmen. Ik kom als 24e uit het water op 1min30 van de kop. Bij het zwemmen kon ik voelen dat ik de week ervoor een zware wedstrijd had gedaan. De achterstand ervaar ik als dragelijk en ook te verwachten. Tijdens de eerste kilometers fietsen haal ik wat mensen in en wordt ik zelf ook ingehaald. Ik heb niet het gevoel dat dit mijn dag is, maar ik ben nog niet aan de finish. Op de eerste beklimming haal ik de mensen die mij inhaalden weer in en rijd ik ze definitief voorbij. Na zo'n 15 km komt Norman Stadler (Dui) voorbij, hij heeft dan al 1 minuut op mij goed gemaakt. Ik schakel een versnelling hoger en ik heb de locomotief die mij naar voren zal rijden. Ik heb alle moeite om hem, uiteraard zonder te stayeren, bij te houden, het gat kruipt elke keer naar de 30 m toe. Na 30 km bereikt Stadler de kopgroep, waar Dirck Bockel (Dui) lange tijd voor gefietst heeft. Verder zitten in deze groep Andreas Niedrig (Dui), de nummer drie van de Ironman in Roth, de nummers 1 en 2 van vrijdag, Cunningham en Daniel Unger (Dui). In de laatste afdaling mist Cunningham de afslag doordat hij te laat remt en slipt. Door zijn harde remmen haal ik de bocht ook niet meer en om een aanrijding te voorkomen met hem mis ik dan ook maar de afslag. Snel keren en weer achter de rest aan.
|
| De eerste plaats in Landau, het finishlint gaat mee! |
Stadler komt uiteindelijk met 16s voorsprong op mij in de wisselzone aan, terwijl ik als 6e mijn fiets afgeef. Al in de eerste kilometer loop ik naar de tweede plaats, samen met Daniel Unger. Hij plaatst dan een jump en springt in één keer naar Stadler toe. Ik verwacht dat hij direct door loopt, maar hij blijft achter Stadler hangen. Deze Stadler heeft trouwens ook meegedaan aan de Ironman van Zwitserland en werd daar vierde. Langzaam loop ik het gat dicht naar het tweetal en op 6 km ben ik erbij. Tussen 7 en 9 km versnel ik een aantal keren, nadat Stadler zegt dat we echte Ironmannen zijn en we wel samen kunnen lopen. Hij moet er uiteindelijk vanaf en wordt derde. Unger blijkt veel taaier, maar vraagt of ik samen met hem wil finishen. Direct daarna zet ik aan en denk ik: als je wilt winnen zul je er alles voor moeten doen! Wanneer we voor de laatste keer de brug afkomen ga ik volle bak naar beneden en pak 10 m. Deze voorsprong blijft de laatste 400m in stand en ik win!
SV Gladbeck 13 blijft met deze uitslag erbij 8e, want Jordan Gover (Aus), die van start ging op een geleende fiets, aangezien zijn eigen fiets in het vliegtuig was beschadigd, trapt het frame van die fiets doormidden en moet noodgedwongen opgeven. Dit levert de punten van de laatste plaats op. In de totaal stand stijgt SV Gladbeck 13 van 5 naar 4, doordat de concurrentie ook een aantal steken heeft laten vallen.
In Riederau doet Huib Rost voor het eerst mee in de Bundesliga. Na zijn deelname in de Top4Tour is het contact gelegd en maakt hij na zijn herstel van een bacterie infectie zijn debuut in Riederau. Drie jaar geleden was deze wedstrijd ook onderdeel van de Bundesliga. Toen werd ik 8e in de regen en hagel. Ook nu speelt het weer niet echt mee. Voor de start regent het en krijg ik een déjà vu-gevoel. Bij het zwemmen, nu met wetsuit, kan ik de achterstand op de kop beperkt houden tot 35 seconden. Na zo'n 1000 m zie ik Huib Rost naast me zwemmen en ik weet dan dat ik goed zwem. Als 17e klim ik de fiets op en zit dan bij Ralf Eggert (Dui) in de buurt. Na een kilometer of 5 komt Stadler voorbij, die ook beduidend beter heeft gezwommen dan in Landau. Het kost nu meer moeite om hem te volgen dan vorige week. Mijn spieren worden langzaam koud in de regen en ik voel dat ik de afgelopen week met Almere-training nog ietwat in de benen heb. Na 30km kom ik bij de kopgroep en zie ik ook waarom we maar zo langzaam inliepen. Er wordt gereden als was het een stayer wedstrijd en de jury die erbij rijdt treedt er niet tegen op. Dit had ik niet verwacht in de Bundesliga. Het zijn voor mij altijd sterk bezette wedstrijden waar in ieder geval in de kop van de wedstrijd het st ayeren niet voorkwam.
Het is dan ook des te indrukwekkender als Norman Stadler als enige deze groep voorbij rijdt en 1 minuut voorsprong opbouwt in 10 km. Ik kom als 2e binnen, maar door de kou wissel ik niet zo vlotjes en kom ik als 8e weer naar buiten. Eggert, Axel Zeebroek (Bel) en Unger lopen snel uit beeld en eindigen als nummers 2, 3 en 4. Stadler houdt nog 6 seconden voorsprong over en is uitermate tevreden over zijn wedstrijd. Ik moet zelf Stefan Vuckovic (Dui) en teamgenoot Christian Billau (Dui) nog voor laten gaan. 1 plaatsje beter dan 3 jaar geleden. Eventjes ben ik wat teleurgesteld, maar al snel heb ik wel vrede met het resultaat. Ik heb toch heel wat goede triatleten achter me gelaten (Schomburg (Dui), Foster (Dui), Holzner, Niedrig, Andersen (Den), een heel rijtje Australiërs). Huib Rost komt als 25e over de streep, onder de indruk van het hoge niveau in de Bundesliga. Hij heeft een goed gevoel overgehouden aan het lopen, dat voor het eerst na zijn bacterie-infectie weer als vanouds ging.
In de laatste wedstrijd van de Bundesliga staat het team van SV Gladbeck 13 op volle sterkte aan de start. Peter Robertson (Aus), in Nederland bekend van zijn overwinning in het Elite Circuit in 1998, staat aan de start in plaats van Edwin van Dort. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen, de 4e plaats in het totaal klassement is nog te verbeteren. Bij het zwemmen komen alle SV Gladbeck 13 leden (Robertson, Christian Billau (Dui), Huib Rost en William Carrol (Aus) en ikzelf) bij de eerste 25 uit het water. Een goed uitgangspunt voor de verdere wedstrijd.
Het fietsparcours van 43km bestaat uit 4 ronden met een tweetal hellingen, waarbij tot 300 m hoogte verschil wordt overbrugd, gevolgd door een afdaling en een paar vlakke kilometers. Na 1 ronde heb ik het gat naar de kop gedicht en rijd ik met Peter Robertson op kop. Aan het eind van de eerste klim komt Thomas Hellriegel op kop en gaat het tempo flink omhoog. Hij zal uiteindelijk ook de snelste fietstijd hebben, maar kan zijn achtervolgers, Robertson, Cunningham (Aus), Lorenz (Dui), Manson (Den) en ik zelf niet echt kwijt raken. Bij elke beklimming kan ik op mijn tandvlees mee in het tempo van Hellriegel, bij de afdaling herstel ik en op het vlakke ben ik de enige die Hellriegel echt goed kan volgen. In de laatste ronde rijden we nog zo'n 10 seconden weg van de achtervolgers.
Met een snelle wissel kom ik als eerste de wisselzone uit. Na 500m hoor ik al iemand naderen en ik weet dat Robertson er aan komt. Als hij het echt op zijn heupen heeft moet zelfs de absolute wereldtop uit Australië passen en vandaag heeft hij zo'n dag. Hij loopt uiteindelijk nog gemakkelijk 1min30 van mij weg en heeft de snelste looptijd van 28min25. Een korte 10 km, waarschijnlijk maar 9 km. Doordat ik in de eerste ronde een gaatje heb geslagen kan ik goed bekijken wie van de achtervolgers het dichtst bij komt. Normann Stadler (Dui), in Riederau nog winnaar loopt Hellriegel nog voorbij, maar kan me niet meer bedreigen. Zonder helemaal voluit te hoeven gaan stel ik de 2e plaats veilig. Wanneer Christian Billau op plaats 11, Huib Rost op plaats 19 en William Carrol op plaats 63 binnenkomen pakken we de 1e plaats in het dagklassement, voor Hansgrohe Schramberg en Asics Team Witten, de favoriet en 1e in de totaalstand. In de eindstand schuiven we van de 4e naar de 2e plaats, één punt voor DSW Darmstadt. Dit is het beste resultaat dat SV Gladbeck 13 ooit heeft gehaald in de Bundesliga en uiteraard wordt dat gevierd!
